Przytul mnie tak, abym zapomniała o wszystkich złych rzeczach

Jesień trwa -

Rdzawych liści czas,

Kaloszy, peleryny i mgły

Jesień trwa -

Szpetnej aury czas

Pod płaszcze się pcha,

Wyziębia nam serca - wiatr

Przeprowadzka minęła a życie wydawało się że będzie prostsze niż kiedykolwiek, ale jak to w moim życiu bywa, jak tylko wydaje się ze już można odetchnąć z ulgą, to problemy jakby same się znajdują.
Od kwietnia do września czas minął tak szybko że nawet się nie zorientowałam kiedy.
Czasem tylko brakuje mi doby na sen albo na spokojne życie.. 

Jak widać życie weryfikuje przyjaźnie, znajomości, jedni odchodzą inni przychodzą, zanim się zorientujesz już nie wiadomo na kim można polegać.
Wiec chyba lepiej trzymać się od niektórych ludzi z daleka, przykro mi jedynie ze rodzina tez ma ostatnio takie a nie inne podejście, ale jak wszystkim dobrze wiadomo z rodzina najlepiej wychodzi się na zdjęciach. 
Niby zachowanie ojca nie powinno mnie dziwić, bo zawsze tak było ale pomimo wszystko chyba chciałam wierzyć że zachowa się inaczej, ale niestety nie ma sensu nawet o tym myśleć. Trochę czuje się jakby nikogo poza wujkiem i babcią nie było.. a to trochę boli...

Gdybyś miał, a nie miewał

Czas i chęć i gest

Byłabym na wyłączność

A nie - ogólnie dostępna

Teraz czas na kilka dni wolnych, później kilka dni pracy i urlop :) W końcu wyjazd wyczekiwany od tak dawna...

ps. A może życzenia się czasem spełniają... a do dorosłości chyba trzeba się przyzwyczaić innej opcji nie ma

proszę o jeszcze więcej minut, 

godzin chwil spędzonych z Tobą,

nic więcej, tylko to.

kolejna spadająca gwiazda, czas na życzenie...

Oj to dopiero pierwszy wpis w nowym roku.. a już mamy marzec :) Czas bardzo szybko leci.. Tyle zmian ostatnio, tyle decyzji, myśli i spraw.

Czekają mnie bardzo burzliwe dwa miesiące, trudne, zabiegane ale bardzo się z nich cieszę.
Nie pomyślałam że ta zmiana tak mnie będzie cieszyła.. ale nie ukrywając boję się i jakoś ciężko z myślą o pozostawieniu tego wszystkiego tu.. A jednocześnie mam świadomość jak bardzo tego potrzebuje, żeby ruszyć na przód ( a przynajmniej mam taką nadzieje). Czuje że to jest dobry czas i dobry moment obym się nie przeliczyła.
Przede mną nowe trzy lata życia, za ten czas znów zamknie się jakiś rozdział w moim życiu, pewnie wtedy tez będzie sporo zmian albo i nie... :)  to się okaże.

Pakowanie, planowanie, szukanie, meble, kartony, farby to wszystko co ostatnio mnie otacza, niby pozostał miesiąc ale on tak szybko zleci a ja jeszcze w sumie nic a nic nie zaczęłam nawet robić.
To śmieszne uczucie, a jednocześnie przerażające i bardzo przyjemne.. planowanie przestrzeni która w końcu może wyglądać tak jak tego chce ( wiadomo w granicach budżetu finansowego ;) ).
A raczej powinno być jak MY tego chcemy, tak, wiem wiem, niby Twoje miejsce zamieszkania się nie zmienia ale chyba oboje odczuwamy to w taki sposób jakby to dotyczyło bardziej nas niż mnie.
Lubie to uczucie, lubię myśleć że coś jest nasze, będzie takie jak my tego chcemy. To dziwne wiem..a może wcale nie takie dziwne a normalne :)

Studia lecą, oby dalej tak szybko leciały im szybciej tym lepiej.. marze już o pracy w zawodzie, i wiem że nie wszystko będzie idealne i według tego czego się uczymy.. ale po prostu wiem że to jest idealne miejsce dla mnie. Za jakiś czas jeszcze bardziej doświadczę tego pięknego ale trudnego zawodu medycznego :)

Dużo się dzieję a jeszcze więcej zacznie się dziać, chyba będę chciała gdzieś te wspomnienia zachować więc może będę się tu pojawiać trochę częściej niż ostatnio.

Ah no i urodziny nie długo ale życzenie mam jedno.. ale ciii bo jeszcze na to za wcześnie :)


Nie oczekuje wiele - po prostu bądź

Inni mają gorzej. Powtarzam to sobie, kiedy nie mogę zasnąć, a noc jest długa, bardzo długa.

Gubi mnie widoczność
A raczej jej brak
Mapy i plany słono
Zalepia w gardle trzask

Spójrz jak stoję prosto
A z ran ulewa się
I zapisałam kartki, wiesz?

Jest chyba dobrze, jakoś tak po prostu chyba wszystko jakoś się układa, sama nie wiem. Jest jeszcze dużo rzeczy do zmienienia, ale wszystko potrzebuje czasu. Ale jakoś wyjątkowo ta jesień/ zima jest dosyć pozytywna.
Wracam do życia z napiętym grafikiem na każdy dzień, ale lubię to, nawet bardzo.. po tym dosyć długim czasie nieogarnięcia życiowego, dobrze mi to zrobi.
Powoli, bo powoli wszystko układa się chociaż po części tak jakbym chciała, studia jakoś mnie tak wyjątkowo pozytywnie napędzają, to pierwszy raz chyba aż tak od tych trzech lat. To chyba po prostu miejsce w którym powinnam znaleźć się już dawno, ale lepiej późno niż wcale :) Na razie jest dużo takich ogólnych przedmiotów  które po prostu trzeba będzie zdać.
Za miesiąc w sumie zaczyna się "sesja", ale im szybciej tym lepiej, przynajmniej luty będzie "wolny". W piątek czeka mnie maraton wyjdę z domu o 6 a tak bardziej wrócę coś koło 23/24, ale trzeba będzie jakoś przetrwać. Mam nadzieje że te zajęcia w szpitalu przynajmniej będą ciekawe, chociaż zdaje sobie sprawę ze będziemy od najgorszej roboty to i tak kiedyś trzeba się tego nauczyć :)
  Praca może nie jest  urzeczywistnieniem moich marzeń, ale na to przyjdzie czas po studia, a teraz no cóż trzeba zebrać doświadczenie, mam nadzieje że się przyzwyczaję i tak ciężko nie będzie. Ale na pewno nie chciałabym pracować w taki sposób przez resztę życia.

A teraz czas iść spać, jutro kolejny ciężki dzień, byle do wieczoru :) wtedy już bedzie ta dużo przyjemniejsza część weekendu :)

Wiedziałam, że mnie kochasz od twojego drugiego spojrzenia.

Przy Nim życie przestaje być problemem którego nie potrafię rozwiązać.

Czas na trochę zmian, wygląd bloga się zmienił, nie wiem czy jeszcze coś "tutaj" się zmieni, może tak może nie :)
Jesień, Jesienią ale chyba koniec z przygnębiającym wyglądem bloga, trochę kolorów się przyda.


"Idzie ulicą 
jakby tańczyła 
na baletowym popisie
Uśmiecha się 
do dziecka w wózku 
do wróbla 
który stracił ogon
Te kropki na sukience 
myśli 
mają kolor jego oczu [...] "

Wakacje znów mijają bardzo szybko, życie jakoś płynie do przodu, chyba jakiś ogromnych zmian nie ma, a przynajmniej ja ich nie widzę.

Miną  tydzień, naszego wspólnego czasu, zdecydowanie za szybko, zdecydowanie chciałabym żeby to mogło trwać dłużej, pocałunek na dobranoc i dzień dobry, wspólne śniadania i kolacje, jakoś tak nagle pusto zrobiło się w moim małym świecie, chociaż tu wracasz to na krótko zdecydowanie za krótko. Gdy już uda mi się zasnąć to się budzę i szukam Cie po omacku w mroku nocy, ale jesteś za daleko żebym mogła Cię znaleźć. 

Tęsknie w każdej sekundzie kiedy jesteś aż tak daleko... jedyne co pozostaje to cichy głos w słuchawce i oczekiwanie na kolejny dzień z Tobą.

Lubie te dni kiedy, po prostu sobie jesteśmy, kiedy nie ma tych wszystkich zmartwień, zamieszania, tysięcy telefonów.. jesteśmy tylko MY. Chociaż są tak rzadko to może właśnie przez to doceniamy je bardziej.

Można chociaż odrobinkę pomarzyć o tym jak to po części będzie wyglądać kiedyś, bo na pewno nie będzie to tak samo wyglądać ale chociaż podobnie, oboje się zmieniamy czy tego chcemy czy nie i to co jest wokół nas tez się nie ubłaganie zmienia tylko czasem na lepsze a czasem na gorsze :)

Zaraz nasz świat znów wywróci się do góry nogami, praca,studia i w tym całym zamieszaniu musimy gdzieś nie zgubić Siebie.

Czasem się boję że zapomnimy o tym jakie uczucie nas łączyć, że stanie się to po prostu szarą rzeczywistością.

I Czasem tak ciężko jest  myśleć o tym że decyzja o nie mieszkaniu razem jest dobra, szczególnie teraz jak znów spędziliśmy razem tyle czasu.. Więc często muszę przekonywać o tym samą siebie... 

Ale wiem, a przynajmniej chce wiedzieć że to jednak odpowiedni wybór..

Jesteśmy tu i teraz

tu i teraz

problem w tym, że muszę być dobra, tylko nie wiem w czym

Ostatnio było gdzieś w jakims filmie juz nawet nie pamiętam w jakim, że tak na prawdę mozemy być kim chcemy, aktorami, prawnikami, ekspedientkami, marynarzami kim kolwiek..  i może nawet jest możliwe zeby umiec tych parę rzeczy na raz..Ale tak na prawdę po co, lepiej jest się realizować w jednej dziedzinie, w której czujemy się dobrze.

Od dziecka myślalam co chce w zyciu robić, kiedyś wydawało się to tak banalnie proste, wystarczyło tylko o tym marzyć. I wcale nie zaczelo się to od oglądania Dr. Housa ani innego medycznego filmu.

Najbardziej pamiętam moment który miał miejsce jakieś 9/10 lat temu o ile sie nie mylę oczywiście...parę dni przed moimi urodzinami, gdy babcia zachorowała w nocy, a ja błagałam Boga żeby jej nie zabierał i nie, wcale nie byłam dzieckiem bardzo wierzacym, tylko jakoś podświadomie chciałam mu zaufać w tej kwestii.. Tak chyba wtedy najbardziej żałowalam że nie potrafie jej pomóc, że jako dziecko tak na prawdę nic a nic nie mogę zrobić, a następnie 6 lat temu znów bylam w takiej samej sytuacji..jedynie moje nastawienie do ^ trochę się zmienilo, miałam pretensje.. ze znów spotka mnie coś tak okrutnego, nie bylam w stanie sobie wyjasnić dlaczego własnie mnie to znów spotyka, tak wiem uzalanie sie nad soba to nie byl najlepszy pomysł, bo sa ludzie którzy przezyli większe tragedie.

A jednak moje marzenie nadal istniało, może chcialam w końcu kiedyś poczuć że nie musze stac bezczynnie tylko mogę coś zrobić, jednak nadal stoje w miejscu.. I może już zawsze pozostanie mi patrzenie na tych ludzi stojąc z boku...

Może czasem powinno się rezygnować z marzeń, może po prostu nie jestem na tyle zdolna, mądra i idealna.. żeby zrealizować to marzenie,nie wiem czy kiedyś sie z tym pogodze  i przestane naiwnie próbować.. Ale na razie to nawet mój plan B wcale nie chce wypalić, przeżyłam już nie powodzenie na maturze, okey.. racja nie poświęciłam tyle czasu ani zapału do tego zgadzam sie.. Ale żeby az tak,

Nie mam planu co dalej.

Nie wiem co dalej zrobić ze swoim życiem.

Bo przecież nie można ciągle żyć marzeniami,, marzeniami nie da się zapłacić rachunków, kupić jedzenia.. i wiem to tylko pieniądze ale wbrew temu wszystkiemu one są jednak potrzebne..

Nie wiem kiedy staliśmy się dorośli i nie wiem jak to zatrzymać a szkoda.. bo dorosłość jest przereklamowana..

Jedyne co wiem to jak bardzo Cię Kocham i to tak na zawsze..:)

ps. Chyba nie chce żebyś to czytał bo znów się nad sobą użalam ale wiem że i tak to przeczytasz.. czy tego chce czy nie..

To nic złego rozpaść się czasem na kawałki.

Wanna roll with the wind

Wanna sit by the fire
And glance at the pouring rain

Nie pamiętam tego jak wyglądał ten dzień 6 lat temu, a szkoda.. mogłabym do niego wracać, nie pamiętam jaka była pogoda czy taka jak dzisiaj piękna, słoneczna.. czy może padał deszcz, wiem tylko że już wtedy nie było dobrze, nie pamiętam dnia ani godziny kiedy to się wszystko zaczęło, wielu rzeczy nie pamiętam.. najgorsze jest to że wiem że z dnia na dzień będę pamiętać coraz mniej,ale  na pewno nigdy nie zapomnę całkiem..
Nie pamiętam już jej uśmiechu, przypominam sobie go tylko na zdjęciach.. jej głosu.. chociaż czasem mogę usłyszeć podobny w tłumie...
Czasem się budzę i znów czuje się jakbym miała 8lat..szukam kartki z informacją gdzie poszła i kiedy wróci, albo szukam obok łóżka owoców które zawsze tam zostawiała dla mnie w wakacje.. Tylko że szybko sobie przypominam że tak wcale juz nie jest i juz nie będzie..
Nie będziemy wspólnie siedzieć w oknie i wspominać tego jak było kiedyś, tych dobrych i złych chwil..
Tak często a tak rzadko o tym wszystkim pamiętam, bo chyba po prostu sie boję, że te wspomnienia mną zawładną.. dlatego myśle o tym tylko w takie dni jak dzisiaj..


od dawna obcy jest mi szczeniacki bunt .


Nie pamiętam jak bardzo walczyłam wtedy  z sobą i ze światem.. ale na pewno walczyłam cały czas o nadzieje, o to że ktoś kto wtedy wydało mi się że jest w stanie pomoc powie że to juz po wszystkim i że wszystko będzie dobrze.. że to tylko zły sen i wszyscy się z niego za raz obudzimy.

Nie wiem jak wiele zmieniłabym w życiu które miałam wtedy, może bardziej bym pomagała, może pytała bym o to na co nie znam odpowiedzi, ale chyba nic prócz bycia wtedy więcej zrobić nie mogłam.. i wiem że pewnie do końca życia będę szukała odpowiedzi na pytanie..czy to się mogło jakos inaczej skończyć ? ale i tak za pewne jej nie poznam. Więc pozostaje mi żyć.. tak jakby tu była, widziała to wszystko

Podejrzewam że w tym czasie dużo osób od siebie odsunęłam.. ale chciałam sama sobie to po układać, sama zrozumieć jak bardzo moje życie się zmieni i zacząć je budować od nowa.. nie wiem jak mi wyszło, a raczej wychodzi bo nadal się zbieram.. pomimo że minęło już trochę czasu, przeszłość bardzo często mnie dopada..

Pamiętam te czasy kiedy ten dzień spędzaliśmy we Włoszech, tam była szczęśliwa a na pewno szczęśliwsza niż tutaj, nie wiem dlaczego..

Czasem wydaje się,że jedynym rozwiązaniem jest wyjście pewnymi specjalnymi i wyjątkowymi drzwiami... które nie istnieją.

Trochę czasu już minęło.... nawet nie bardzo wiem kiedy.. dni jakoś przeciekają mi przez palce..Poniedziałek, Czwartek czy Niedziela dużo się od Siebie nie różnią...

Chciałabym mieć chwile i się zatrzymać, przemyśleć wszystkie popełnione błędy, tak żeby więcej ich nie popełniać, mieć chwile i pomyśleć jak to wszystko po układać, w końcu wiedzieć co chce robić w życiu... bo jak na razie zadowalam się pół środkami i nimi też się ratuje.. 

Dzieciństwo minęło stanowczo zbyt szybko 

Oboje jesteśmy zmęczeni 

Niestety nie można w żółwim tępie 

przemierzać autostrady 

Świst jest zaletą samą w sobie, 

która odsłania wady

Czasem przeszłość przychodzi w snach.. i straszy że powróci, chociaż wiem że to nie możliwe, to i tak czasem się boje, tak po prostu jak każdy. 

W pewnej kwesti bardzo wróciłam do tego co było kiedyś i niby wiem że to nie dobrze, ale chyba ( co najgorsze) nie czuje się z tym tak do końca źle, no niby zdaje sobie sprawę że tak to nie powinno wyglądać, tym bardziej skoro mam byc jakim kolwiek wzorem do naśladowania, ale mam świadomość że to tylko brednia, bo kimś takim przestałam być już dosyć dawno, jeżel wgl można powiedzieć że kiedy kolwiek kimś takim byłam, jedyne co mi pozostało to poczucie obowiązku.. i to mnie jakoś trzyma, czy to się zmieni... Szczerze? Nie wiem, a nawet nie wiem czy tego chce...

Ale nawet pomimo tych wszystkich trudnych spraw które są i pewnie zawsze jakieś będą, jest po prostu dobrze, tak o zwyczajnie dobrze.. bo czemu miało by być inaczej. Nie jestem z tym wszystkim sama i to chyba jest najważniejsze.. :)

I staram się cieszyć na tyle na ile potrafie tym co mam, tym jak jest i mam jedynie nadzieje że tak już pozostanie.. a nawet że będzie lepiej.. 

Powietrze ma chemiczny smak,leczę strach,oddechem z twoich ust

Zaciągam się kolejny raz,i trzymam tak,w płucach zapach twój

I boję się każdego dnia,że pęknie nam,pod nogami lód

I co po drodze czeka nas,nie chce myśleć już